Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία ενός κέντρου διοίκησης στις
εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ, όπου με ορίζοντα πενταετίας θα μεταφερθούν όλα
τα υπουργεία και οι υπηρεσίες που λειτουργούν σήμερα στο κέντρο της
Αθήνας, καθώς και οι υπηρεσίες του Μεγάρου Μαξίμου.
Στους νέους χώρους συνολικής επιφανείας 110.000 τμ περίπου θα μετακομίσουν τα υπουργεία
- Οικονομικών
- Ανάπτυξης & Επενδύσεων
- Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων
- Υγείας
- Περιβάλλοντος & Ενέργειας
- Πολιτισμού & Αθλητισμού
- Εσωτερικών
- Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων
- Τουρισμού καθώς και οι
ΕΕΣΥΠ-ΕΤΑΔ-ΤΑΙΠΕΔ-ΑΑΔΕ τα οποία τώρα στεγάζονται σε 125 κτίρια συνολικής επιφανείας 353.480 τμ και ετήσιο κόστος ενοικίων 33.161.635 ευρώ
Στο οικόπεδο των 155.000 τμ όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της
ΠΥΡΚΑΛ υπάρχουν 91 κτίρια από τα οποία θα διατηρηθούν τα 25 συνολικής
επιφανείας 41.587 τμ και θα κατασκεύαστούν επιπλέον 7 συνολικής
επιφανείας 69.000 τμ
Η επένδυση θα γίνει μέσω ΣΔΙΤ και εκτιμάται πως θα ανέλθει στα 250
εκατομμύρια ευρώ. Η παρέμβαση θα απελευθερώσει κοινόχρηστους χώρους για
τους πολίτες, δημιουργώντας ένα πάρκο 80 στρεμμάτων.
Η ΠΥΡΚΑΛ ιδρύθηκε στα 1874 και έκτοτε αποτέλεσε διαρκώς τον κύριο προμηθευτή πυρομαχικών των Ελληνικών Eνόπλων Δυνάμεων, ενώ οι εξαγωγές των προϊόντων της σε όλο τον κόσμο υπήρξαν πάντοτε πολύ σημαντικές.
Η εταιρία ιδρύθηκε αρχικά ως «Ελληνικόν Πυριτιδοποιείον Α.Ε.» στα 1874, ενώ ο κύριος ανταγωνιστής της οι «Αδελφοί Μαλτσινιώτη» στα 1887. Ο ανταγωνισμός ανάμεσά τους για την ανάληψη παραγγελιών από το Ελληνικό κράτος τις οδήγησε σε έναν ιδιόρρυθμο μεταξύ τους «πόλεμο» που δεν έλαβε τέλος παρά μόνον με τη συγχώνευση των δύο εταιριών στα 1908. Έτσι σχηματίστηκε μια νέα εταιρία, η Εταιρία (Ελληνικού) Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου, με τα αρχικά ΕΕΠΚ ή ΕΠΚ. Το ακρωνύμιο ΠΥΡ.ΚΑΛ. καθιερώθηκε αργότερα.
Από τα 1934 η εταιρία πέρασε στα χέρια του Πρόδρομου Μποδοσάκη-Αθανασιάδη, ενός από τους πλέον σημαντικούς παράγοντες της Ελληνικής βιομηχανίας στον 20ο αιώνα. Η ΠΥΡΚΑΛ έγινε τελικά μέρος μιας βιομηχανικής αυτοκρατορίας που δημιούργησε ο Μποδοσάκης στην Ελλάδα, με πρωτεύουσες δραστηριότητες στους τομείς των εξορύξεων, της κλωστοϋφαντουργίας, χημικών και λιπασμάτων, υαλουργίας, μηχανουργίας και κατασκευών, καθώς και παροχής υπηρεσιών (ασφάλειες, θαλάσσιες μεταφορές κτλ).
Η ΠΥΡΚΑΛ ευνοήθηκε ιδιαίτερα από τις εξαγωγές πολεμικού υλικού προς την Δημοκρατική παράταξη της εμπόλεμης Ισπανίας κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939. Ακόμα, η παραγωγή της ήταν ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα κατά το Β΄Π.Π..
Κατά την περίοδο της Κατοχής οι εγκαταστάσεις της πέρασαν στα χέρια των Γερμανών, που τις βρήκαν άθικτες, καθώς τα σχέδια απομάκρυνσης του εξοπλισμού και ανατίναξής τους δεν υλοποιήθηκαν. Οι Γερμανοί ωστόσο δεν απέτυχαν στο ανάλογο δικό τους σχέδιο και φεύγοντας από την Ελλάδα άφησαν το εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ σε ερείπια. Ο εξοπλισμός και τα μηχανήματα επίσης φυγαδεύτηκαν και η άλλοτε μεγαλύτερη βιομηχανία της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν.
Αρχικά ασχολήθηκε με την παραγωγή μεταλλικών ειδών και καταναλωτικών προϊόντων, αλλά σύντομα αναγεννήθηκε στην παλιά της αίγλη χάρη σε μια σειρά από παραγγελίες του Ελληνικού Στρατού, του ΝΑΤΟ και παραδόξως της Δυτικής Γερμανίας.
Μεγάλο πλήγμα δέχτηκε ωστόσο, όταν στα 1976 το Ελληνικό κράτος αποφάσισε να δημιουργήσει την ΕΒΟ. Η ανάπτυξη της ΕΒΟ έβλαψε σοβαρά την ΠΥΡΚΑΛ καθώς οι δύο εταιρίες προσέφεραν ανταγωνιστικά προϊόντα. Στη δεκαετία του ’70 η εταιρία υπέστη αρκετά ακόμα πλήγματα καθώς έχασε πολλούς από τους παραδοσιακούς πελάτες των εξαγωγών της.
Στα 1982, η ΠΥΡΚΑΛ κρατικοποιήθηκε. Το 2004, επαναλαμβάνοντας τη συνταγή που εφάρμοσε έναν αιώνα πριν, συγχωνεύτηκε με την ΕΒΟ, στο πλαίσιο αναδιοργάνωσης της (ήδη προβληματικής) αμυντικής βιομηχανίας, δημιουργώντας έτσι την ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα).
Οι σημερινές εγκαταστάσεις της ΠΥΡ.ΚΑΛ στην οποία απασχολούνται περίπου 300 άτομα θα μεταφερθούν στο Λαύριο
