Σύμφωνα με τον ίδιο «θα πρέπει μέχρι το 2050 να γίνουν παρεμβάσεις για το πρασίνισμα της ζωής των πόλεων, στο πλαίσιο αυτό εγγράφεται και η φιλοσοφία του Βαuhaus, για τη λιτή αρχιτεκτονική και γενικά το ρόλο της αρχιτεκτονικής στην πόλη. Οι κατευθύνσεις για το νέο Bauhaus στη Ελλάδα θα μπουν σε συνεργασία, με το Υπουργείο Πολιτισμού, με το οποίο και θα καθοριστούν σημαντικές παράμετροι, όπως η ένταξη του πρασίνου στο δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο, καθώς και το ζήτημα της διαχείρισης του νερού, ενώ βασικά ζητήματα σε αυτή τη διαδικασία θα αποτελέσουν, επιπρόσθετα, και η διαχείριση των απορριμμάτων, η ενέργεια και η χρήση των νέων τεχνολογιών.
Όπως ανέφερε ο κ. Μπακογιάννης το νομοσχέδιο για τις αστικές αναπλάσεις θα τεθεί άμεσα σε διαβούλευση, μέσα στον Ιούλιο, ή το πολύ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο
Υπενθυμίζεται οτι η ΕΕ μέσα από την πρωτοβουλία του Νέου Ευρωπαϊκού Bauhaus επανεξετάζει τα προγράμματα-πλαισίου έρευνας και καινοτομίας Horizon Europe και τις ευκαιρίες χρηματοδότησης που αυτά παρέχουν άμεσα περίοδος ΕΕ 2021-2022, μεσοπρόθεσμα για την περίοδο 2023-2024 και μακροπρόθεσμα μετά το 2024.
Ο απώτερος στόχος του Νέου Ευρωπαϊκού Bauhaus, είναι να αναπτύξει ένα σχέδιο για το πώς 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορούν να ζήσουν στη Γη, με έναν τρόπο βιώσιμο αρμονικό και χωρίς αποκλεισμούς. Αυτό σημαίνει ότι οι πόλεις πρέπει να δημιουργηθούν, να διατηρηθούν και να ανασυντεθούν στο πλαίσιο μιας βιολογικής, σχεδόν κυκλικής και δίκαιης οικονομίας. Αυτό, με τη σειρά του, απαιτεί τον μετασχηματισμό του κατασκευαστικού τομέα και της χρήσης γης (δασοκομία, γεωργία, υπηρεσίες οικοσυστήματος κ.λπ.) εντός των επόμενων δεκαετιών - προκειμένου να επιτευχθεί μια δυναμική ισορροπία έως τα τέλη του 21ου αιώνα.
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, ο σχεδιασμός θα πρέπει να αντιμετωπίζει τα παρακάτω ζητήματα:
• Τη μετατροπή κτιρίων και πόλεων σε τράπεζες άνθρακα.
• Την εξάλειψη των απορριμμάτων, μέσα από πολιτικές και πρακτικές που θα οδηγήσουν σε μια κυκλική οικονομία στον κατασκευαστικό κλάδο.
• Την ενίσχυση της βιοποικιλότητας, μέσα από μια οικοσυστημική προσέγγιση κατά τη λήψη αποφάσεων στον σχεδιασμό.
• Την εμπλοκή των ανθρώπων και των κοινοτήτων, μέσω συμμετοχικού σχεδιασμού που θα επικεντρώνεται στο χρήστη.
• Τη δίκαιη και ισόνομη μετάβαση και την ενδυνάμωση των περιθωριοποιημένων πληθυσμών.
• Την εκτίμηση των επιπτώσεων, χάρη στη συλλογή δεδομένων και την παρακολούθηση του αντίκτυπου των ανθρώπων στη φύση.
