Οπως λέει σε επιστολή που απευθύνεται στα αρμόδια υπουργεία "οι ιδιοκτήτες που ασχολήθηκαν με αυτήν, επένδυσαν σημαντικά
ποσά στην αγορά, εκσυγχρονισμό και εξοπλισμό τους, συχνά με εκτεταμένο
τραπεζικό δανεισμό, αναβάθμισαν ολόκληρες γειτονιές στο κέντρο της Αθήνας, με
τα κτίρια που ανακαίνισαν, με τα καταστήματα που άνοιξαν, δίνοντας ζωή και αξία
στις περιουσίες των πολιτών, πράγμα που αναγνώρισε έμπρακτα και το Υπουργείο
Οικονομικών, διπλασιάζοντας τις αντικειμενικές αξίες τους στις περιοχές αυτές.
Εν όψει των ανωτέρω, και του ότι οι σχετικές διαβουλεύσεις διεξάγονται μονομερώς χωρίς να έχουμε κληθεί να διατυπώσουμε και εμείς τις απόψεις μας, θεωρούμε χρήσιμο, πριν αποφασίσετε, να λάβετε υπόψη σας τις εξής πολύ σημαντικές παραμέτρους του όλου θέματος".
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ΠΟΜΙΔΑ:
1. Η ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Η τεράστια χρησιμότητά του για τις οικονομίες και τις κοινωνίες των τουριστικών χωρών δεν αμφισβητείται παρά μόνον από όσους έχουν συμφέρον στην συνέχιση της μονοπώλησης των εσόδων του τουρισμού από την ξενοδοχεία, τα οποία εν πάση περιπτώσει δεν φαίνεται να έχουν πληγεί από την ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Η αύξηση του αριθμού των τουριστών στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια οφείλεται κυριολεκτικά στην άνθηση αυτής της δραστηριότητας, σε συνδυασμό και με την οικονομική κρίση, αλλά και με τις δυνατότητες μεσολάβησης που έχουν οι παγκόσμιες ηλεκτρονικές πλατφόρμες!
2. Η βραχυχρόνια μίσθωση δεν επιδοτήθηκε από το Κράτος ούτε κατά την δημιουργία της υποδομής της, ούτε κατά την περίοδο του Covid, σε αντίθεση με τον ξενοδοχειακό κλάδο που ενισχύθηκε πολλαπλά με πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις, χαμηλότοκα δάνεια, μη επιστρεπτέες προκαταβολές, επιδοτήσεις εργαζομένων, αλλεπάλληλες ρυθμίσεις οφειλών και σωρεία άλλων ευεργετικών μέτρων που χρηματοδότησαν οι έλληνες φορολογούμενοι!
3. Η βραχυχρόνια μίσθωση σήμερα ανήκει ιδιοκτησιακά και ασκείται κατά 100% από ελληνικά χέρια, όταν η ξενοδοχεία περιέρχεται όλο και πιο πολύ σε διεθνείς αλυσίδες και ξένα συμφέροντα!
4. Η βραχυχρόνια μίσθωση διαχέει τα έσοδά της σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, γι΄αυτό λέγεται και «οικονομία του διαμοιρασμού», σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της ξενοδοχείας που με τα «βραχιολάκια» στα χέρια των «περιμανδρωμένων» τουριστών, τα κρατά αποκλειστικά δικά της!
5. Η βραχυχρόνια μίσθωση φορολογείται ήδη πολύ βαρύτερα, με συντελεστή που φτάνει το 45% και χωρίς καμιά έκπτωση δαπανών, σε αντίθεση με τον ξενοδοχειακό κλάδο που φορολογείται με 22% και με έκπτωση όλων των δαπανών της!
6. Η βραχυχρόνια μίσθωση υποχρεώνεται σε δήλωση των κρατήσεων της μέχρι τις 20 του επομένου μήνα, σε συνεχείς διασταυρώσεις και σε βαρύτατα πρόστιμα προς τους οικοδεσπότες και τους Διαχειριστές Ακίνητων, και η Ελλάδα και η ΑΑΔΕ βρίσκονται στην πρωτοπορεία της υποχρεωτικής χρήσης του ΑΜΑ, ενώ τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα καταλύματα δεν έχουν τέτοιες υποχρεώσεις!
7. Η βραχυχρόνια μίσθωση δεν ευθύνεται για την μείωση της προσφοράς μισθωμένης στέγης κύριας κατοικίας, ούτε προκάλεσε εξώσεις γιατί άνθισε στη χώρα μας τη δεκαετία του ’10 σε παλαιά, άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια, διαμερίσματα, ημιτελή κτίρια και ιδίως απαξιωμένα γραφεία και πρώην βιοτεχνικούς χώρους των κέντρων των πόλεων που ποτέ μέχρι τώρα δεν αποτελούσαν κατοικίες. Σε αντίθεση με άλλες χώρες και γνωστές τουριστικές πόλεις με κορεσμένους αστικούς ιστούς -όπως η Βαρκελώνη ή το Αμστερνταμ- η Αθήνα και άλλες πόλεις μας, είχαν και εξακολουθούν να έχουν, πολλές δεκάδες χιλιάδες κενά, ακατοίκητα ή και ημιτελή κτίρια και παλαιά εγκαταλελειμμένα διαμερίσματα ή και γραφεία, που προσφέρονταν για ανακαίνιση και τουριστική αξιοποίηση. Ετσι πολλά από αυτά ανακαινίστηκαν ή αποπερατώθηκαν και επιπλώθηκαν για τη χρήση αυτή, και καταχωρήθηκαν στις διεθνείς πλατφόρμες, χωρίς να αποστερήσουν στέγη από την υφιστάμενη αγορά των μισθώσεων. Ιδιαίτερα σε πολλές πολυκατοικίες, εγκαταλελειμμένα ισόγεια και ημιυπόγεια διαμερίσματα 50ετίας και άνω ανακαινίστηκαν, και οι διαχειριστές των πολυκατοικιών με χαρά μετά από πολλά χρόνια, εισέπραξαν κοινόχρηστα για τα διαμερίσματα αυτά!
8. Οι αιτίες της μείωσης προσφοράς μισθωμένης στέγης κύριας κατοικίας είναι η δημευτική φορολόγηση των μισθωμάτων + ΕΝΦΙΑ, η παλαίωση του κτιριακού δυναμικού της χώρας και η οικονομική αδυναμία των εκμισθωτών να το εκσυγχρονίσουν λειτουργικά και ενεργειακά! Αυτό λύνεται μόνον με μείωση της φορολογικής κλίμακας των μισθωμάτων και με ουσιαστική υποβοήθηση των ιδιοκτητών να ανακαινίσουν και εκμισθώσσουν το παλαιωμένο κτιριακό δυναμικό.
