Η επιχείρηση πραγματοποιείται χωρίς κατεδάφιση, με στόχο να απελευθερωθεί χώρος για νέο έργο, χωρίς να χαθεί ένα χρήσιμο και λειτουργικό κτίριο. Πρόκειται για ένα παράδειγμα μη καταστροφικής παρέμβασης στον αστικό ιστό, που αξιοποιεί σύγχρονες μεθόδους μηχανικής και αυτοματισμού.
Οι μηχανικοί χρησιμοποιούν την τεχνολογία “intelligent walking machine”, η οποία βασίζεται σε κινητές ρομποτικές πλατφόρμες. Κάθε μονάδα διαθέτει αισθητήρες, ρυθμίζεται αυτόνομα και συγχρονίζεται με τις υπόλοιπες σε πραγματικό χρόνο, ώστε να διατηρείται η ισορροπία και η στατική ευστάθεια της κατασκευής.
Το κτίριο δεν σηκώνεται με γερανούς ή άλλους εξωτερικούς μηχανισμούς, αλλά κινείται σταδιακά, καθώς κάθε ρομποτική μονάδα “σηκώνει και προωθεί” ένα τμήμα του βάρους.
Η μέθοδος αυτή επιλέγεται αντί της κλασικής κατεδάφισης, κυρίως για λόγους εξοικονόμησης πόρων, μείωσης ρύπων και σεβασμού προς το υπάρχον δομημένο περιβάλλον. Το έργο καταδεικνύει ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό να επαναχρησιμοποιηθεί μια κατασκευή στο σύνολό της, με ελάχιστες παρεμβάσεις.
Η μεταφορά του κτιρίου εξυπηρετεί την ανάγκη εκσκαφής και κατασκευής ενός νέου υπόγειου κτιρίου, το οποίο αναμένεται να εξυπηρετήσει λειτουργίες ενταγμένες στον ευρύτερο πολεοδομικό σχεδιασμό της περιοχής. Μετά την ολοκλήρωση του υπόγειου έργου, έχει προβλεφθεί η επαναφορά του μετακινηθέντος κτιρίου στην αρχική του θέση, χρησιμοποιώντας την ίδια ρομποτική μέθοδο.
Αυτό το διπλό εγχείρημα —μετακίνηση, κατασκευή, επαναφορά— δείχνει ότι η τεχνολογία δεν χρησιμοποιείται απλώς για να αποφευχθεί η κατεδάφιση, αλλά και ως εργαλείο συντονισμένης διαχείρισης του αστικού χώρου, με διαδοχικά στάδια και επαναξιοποίηση υφιστάμενων δομών.
Η συγκεκριμένη προσέγγιση περιορίζει δραστικά τα μπάζα, την κατανάλωση πρώτων υλών και τις εκπομπές CO₂ που σχετίζονται με την κατεδάφιση και την κατασκευή νέων κτιρίων. Παράλληλα, επιτρέπει την παροδική αναδιάταξη του χώρου, χωρίς μόνιμη απώλεια χρήσιμου ή αρχιτεκτονικά συνεκτικού αποθέματος.
Αν και η τεχνική δεν αποτελεί ακόμη κοινή πρακτική, το έργο στη Yantai ενισχύει την ιδέα ότι η μετακίνηση υφιστάμενων κτιρίων μπορεί να ενταχθεί ως εργαλείο σε στρατηγικές αναδιάρθρωσης του αστικού χώρου. Ειδικά σε περιοχές με αυστηρούς περιορισμούς ή ιστορικό ιστό, η δυνατότητα μεταφοράς χωρίς καταστροφή μπορεί να αναδειχθεί σε εναλλακτική με μακροπρόθεσμα οφέλη.
Καθώς η πολεοδομική πίεση αυξάνεται και η ανάγκη για βιώσιμη διαχείριση του δομημένου περιβάλλοντος γίνεται πιο επιτακτική, τέτοιου τύπου εφαρμογές προσφέρουν τεχνικές και περιβαλλοντικές απαντήσεις χωρίς την ανάγκη συμβιβασμών μεταξύ ανάπτυξης και διατήρησης.
