Στην διήμερη εκδήλωση κλήθηκαν αρχιτέκτονες, μηχανικοί, εργολάβοι και developers να εξετάσουν τι
μπορούν να κάνουν για να σχεδιάσουν κτίρια με καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το
2030.
Oι ομιλητές τόνισαν την υποχρέωση των αρχιτεκτόνων να ασκούν πίεση στις κυβερνήσεις σε αρκετές από τις οποίες κατέχουν ρόλο συμβούλου, να απορρίπτουν έργα και υλικά που συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή, και να αντιδρούν στους πελάτες που δίνουν προτεραιότητα στο άμεσο κέρδος. «Δεν είναι καιρός να στέκουμε ουδέτεροι απέναντι στη μοίρα του πλανήτη», επεσήμανε η δικηγόρος περιβάλλοντος Farhana Yamin. «Ο ρόλος μας δεν είναι απλώς να υλοποιούμε ό,τι θέλουν οι πελάτες, είναι επίσης να εκπαιδεύουμε τους πελάτες και να εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας».
Το δομημένο
περιβάλλον άργησε να συμπεριληφθεί στη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή, αλλά
μπήκε δυναμικά στο προσκήνιο, κατά τη διάρκεια της COP26, καθώς αποτελεί απαραίτητο στοιχείο
οποιασδήποτε εφικτής προσπάθειας για τη διατήρηση της θερμοκρασίας του πλανήτη
σε επίπεδα κάτω του 1.5οC, σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή.
Σε αντίθεση με άλλες ρυπογόνες
βιομηχανίες, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, οι οποίες θέτουν δικούς τους στόχους
απαλλαγής από τον άνθρακα, οι προσπάθειες για την απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα στις κατασκευές έχουν καθυστερήσει μέχρι στιγμής, λόγω ευρείας «αδράνειας», καθώς αρχιτέκτονες και μηχανικοί, developers και πελάτες δεν μπορούν να συμφωνήσουν ποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τις εκπομπές ενός κτιρίου.
