Λόγω των ενεργοβόρων διεργασιών
παραγωγής και των χημικών αντιδράσεων που λαμβάνουν κατά την παραγωγή του
τσιμέντου, η βιομηχανία του σκυροδέματος είναι συχνά υπόλογη για καταστροφή του περιβάλλοντος.
Εκπομπές παράγονται, επίσης, όταν οι
πρώτες ύλες μεταφέρονται σε εργοστάσια που μπορεί να βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα
μακριά, καθώς και όταν το σκυρόδεμα μεταφέρεται σε εξίσου μακρινά εργοτάξια. Οι
εν λόγω μεταφορές πραγματοποιούνται μέσω φορτηγών, πλοίων και άλλων οχημάτων
που εμπλέκονται στην αλυσίδα εφοδιασμού της παραγωγής σκυροδέματος.
Δύο είναι οι προφανείς λύσεις για τη
μείωση των εν λόγω εκπομπών: η αντικατάσταση του σκυροδέματος με άλλα, πιο
βιώσιμα υλικά ή ο περιορισμός της χρήσης του, μέσα από προσεκτικό σχεδιασμό της
διαδικασίας κατασκευής.
Ο υποψήφιος διδάκτορας του MIT, Jackson
Jewett, επικεντρώθηκε στη δεύτερη λύση.
Η διατριβή του επικεντρώθηκε στην περαιτέρω ανάπτυξη αλγορίθμων που μπορούν να σχεδιάσουν κατασκευές από σκυρόδεμα, χρησιμοποιώντας λιγότερο υλικό.
Ωστόσο, η διαδικασία δεν είναι εύκολη.
Ο Jewett ψάχνει για εξαρτήματα που να είναι
αποδοτικά από υλικής άποψης, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την
κατασκευή υποδομών και κτιρίων. Αυτό το κάνει, λαμβάνοντας υπόψη πρόσθετες παραμέτρους, ιδίως όσες σχετίζονται με τη
μείωση του κόστος κατασκευής.
