Έτσι ξαφνικά...

Αυτή η κρίση μας φέρνει αντιμέτωπους με προσωπικές και επαγγελματικές προκλήσεις που κανένας μέχρι σήμερα δεν αντιμετώπισε. Βιώνουμε μια παγκόσμια κατάσταση που μας επιβάλει βίαια και ταχύτατη αναπροσαρμογή της καθημερινότητας καθενός προσωπικά αλλά και του συνόλου των κατοίκων κάθε πόλης. 

Παρακολουθήσαμε με βαριά καρδιά τα ξενοδοχεία, τα αεροδρόμια, τα εστιατόρια, τα πάρκα και τα αξιοθέατα να κλείνουν, να χάνονται θέσεις εργασίας. Οι κάτοικοι να μένουν στο εσωτερικό και οι δρόμοι να σιωπούν. Αν υπάρχει κάτι που μας διδάσκει –μέχρις ώρας- ο Covid-19, είναι η ανάγκη αλλαγής προοπτικής.

Στην Αρχιτεκτονική αποκαλείται μετατόπιση του άξονα. Είναι κάτι που διδάσκεται και ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες σχεδιασμού, με πρωταρχικό σκοπό τη διατήρηση της συνέχειας. Και αυτή περνάει μέσα από το σύνολο εκείνων που απαρτίζουν αυτό που έχω κατά καιρούς αποκαλέσει βιομηχανία παραγωγής και διαχείρισης κτισμένου χώρου.

Ο σκοπός αυτού του φακέλου δεν είναι να δημιουργήσει εντυπώσεις. Ως ένα δίκτυο επαγγελματιών που ενδιαφέρονται για την αγορά ακινήτων, την πόλη, τα κτίρια και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές, είναι η ώρα να «καταθέσουμε» πληροφορίες που και να μοιραστούμε σκέψεις που θα βοηθήσουν τους επιμέρους φορείς λήψης αποφάσεων, να εντοπίσουν αθέατα ζητήματα που θα καθορίσουν το αύριο.

Πού πηγαίνουμε; Τι είδους ανάκαμψη επιδιώκουμε; Από πού ξεκινάμε;

Πως θα μπορούσαμε να εστιάσουμε σε μακροπρόθεσμα ζητήματα –κοινωνικά και οικονομικά-, ώστε να μην επαναληφθεί αυτό που ο τέως κεντρικός τραπεζίτης των ΗΠΑ Alan GReenspan δήλωσε μια 5ετία μετά την κρίση του 2008 «Never saw it coming».

Ποιον αφορά η βιώσιμη ανάπτυξη; 

Μπροστά μας υπάρχουν πολλές μακροοικονομικές αβεβαιότητες που επηρεάζουν τις βραχυπρόθεσμες οικονομικές εξελίξεις, πολλές από τις οποίες παρουσιάζουν ευκαιρίες και κινδύνους πέρα από τις συνοδές επιπτώσεις. Αν οι αλυσίδες εφοδιασμού αποκατασταθούν γρήγορα και οι καταναλωτές επιστρέψουν στα προηγούμενα επίπεδα δραστηριότητας με διαρκή διατήρηση της κοινωνικής απόστασης, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις θα επιτρέψουν τη διατήρηση ποσοστού περί το 80% των μικρών επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα η ανάπτυξη ευρυζωνικών δικτύων και 5G οδηγεί στον ταχύτατο ψηφιακό μετασχηματισμό επιχειρήσεων και κοινωνίας. Στην περίπτωση των επιχειρήσεων αυτό σημαίνει σταδιακή αφομοίωση πρακτικών κοινωνικής εταιρικής ευθύνης και ειδικά στον κλάδο των ακινήτων, αυτό που φάνταζε μακρινό μέλλον 20 χρόνια πίσω, σήμερα αποτελεί μονόδρομο.

Καθήκον για πολλούς από εμάς αποτελεί το κοίταγμα των πραγμάτων μέσα από την πόλη. Μόνο αυτή η θεώρηση των πραγμάτων απαντά στην ύφεση καθώς αντιμετωπίζει ταυτόχρονα κοινωνικούς και οικονομικούς στόχους. Αυτό ακριβώς που ήρθε να διαταράξει ο COVID-19. Και να επαναφέρει μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν. Οικονομικά ευάλωτους πολίτες και αυξημένο ανταγωνισμό για δημόσια χρηματοδότηση, καθώς το τραπεζικό σύστημα παραλύει.

Αντίθετα κοιτάζοντας τα πράγματα με άξονα την πόλη κερδίζουμε από την προσέγγιση που βάζει το σύνολο πάνω από τη μονάδα ή την ομάδα, εισάγει την εξωστρέφεια και προσεγγίζει το κεφάλαιο –ανθρώπινο και φυσικό- με όρους καινοτομίας…

Στα 10 χρόνια από τα μνημόνια και τα 20 χρόνια από την αρχή του 21ου αιώνα, το RED ήταν εκεί καταγράφοντας την είδηση, ψάχνοντας ταυτόχρονα το story. Μέσα από μια συναρπαστική διαδρομή είδαμε την ιστορία της ελληνικής αγοράς ακινήτων να ενηλικιώνεται και να αποκτά εργαλεία και ανθρώπινο δυναμικό ικανά να ανταποκριθούν σε πολλαπλές προκλήσεις.

Ένα από τα τελευταία κεφάλαια που άνοιξε η EPRA ήταν και η εφαρμογή πρακτικών εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, με πρότυπα διακυβέρνησης που ενσωματώνουν την διαφορετικότητα, ενθαρρύνουν την είσοδο στον κλάδο περισσότερων γυναικών σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας και συνδέουν τη χρηματοδότηση με πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος. Το φίλτρο αυτό οδηγεί και στην συνειδητοποίηση του ρόλου που διαδραματίζει η κλιματική αλλαγή σε επιμέρους πτυχές της αγοράς ακινήτων.

Και αν η κλιματική αλλαγή επηρεάζεται από την πόλη και τα κτίρια, η γη, με μικρό ή κεφαλαίο Γ, είναι -και θέλουμε να παραμείνει- το «σπίτι» μας.